W czasie Wielkiego Postu Kościół zachęca nas do umartwienia, jałmużny i postu, abyśmy w ciągu tych 40 dni mogli przez pokutę spotkać Chrystusa.
Katechizm Kościoła Katolickiego stwierdza, że każdy, kto chce osiągnąć cel, jakim jest Niebo, musi przejść przez Krzyż. W numerze 2015 KKK wyjaśnia, że „Droga do doskonałości wiedzie przez Krzyż. Nie ma świętości bez wyrzeczenia i bez walki duchowej. Postęp duchowy zakłada ascezę i umartwienie, które prowadzą stopniowo do życia w pokoju i radości błogosławieństw”.
Umartwienie to uświadomienie ciału, że to nie ono nami rządzi, ale że silniejszy jest nasz duch. W taki sposób, że gdy nadejdzie pokusa, będziemy umieli odpowiedzieć stanowczym „nie”! Ponieważ poprzez ascezę i umartwienie będziemy ćwiczyć naszą wolę.
Skoro umartwienie to klucz do osiągnięcia świętości, nie powinno być praktykowane tylko w okresie Wielkiego Postu, ale musi być dokonywane codziennie. W codzienności znajdujemy możliwość wzmocnienia naszego ducha.
Św. Josemaría Escrivá, święty, który zachęca nas do uświęcania naszego codziennego życia, powiedział, że musimy żyć w duchu prawdziwej pokuty.
Skąd mam wiedzieć, które umartwienie jest dla mnie odpowiednie?
Skoro już wiemy, na czym polega umartwienie i dlaczego jest ono tak ważne, podzielimy się tutaj kilkoma refleksjami, które pomogą nam nadać sens codziennym ofiarom, zaproponowanymi przez św. Josemaríę Escrivá de Balaguer.
1.PRZEGLĄDAJ SIĘ SWOJEMU DNIOWI
Poświęć kilka minut na analizę swoich codziennych czynności, od momentu przebudzenia aż do wieczora.
Analiza Twojego dnia pomoże Ci dowiedzieć się, jakie obszary są ważne w Twoim życiu i pokaże miejsca lub osoby, do których ciągle się udajesz.
W starożytności pustynia i góry były miejscami spotkania z Bogiem na modlitwie, ponieważ były oddalone od cywilizacji. Dzisiaj udaj się na pustynię swojego pokoju i poświęć trochę czasu na sprawdzenie, gdzie możesz się poprawić.
2.UMARTWIENIE SIĘ W CODZIENNOŚCI
Czasami wybieramy ciężkie pokuty, niszczące nasze ciało i duszę; lub wręcz przeciwnie, ofiarowujemy Bogu rzeczy, które tak naprawdę nic nas nie kosztują, ponieważ i tak rzadko z nich korzystamy, stąd tak ważne jest umartwianie się w codzienności.
Może to być coś prostego, na przykład sposób, w jaki zaczynasz dzień. Być może trudno Ci wstać na czas. W takim przypadku spróbuj wstać 10 minut wcześniej niż zwykle.
3.W PRACY
Ile razy miałeś trudności z koncentracją w pracy i wykonywaniem jej z entuzjazmem? Św. Josemaría mówi, że gdy borykasz się z lenistwem lub niechęcią w pracy, ofiaruj to jako swoje umartwienie. „Intensywnie, stale i w sposób uporządkowany; wiedząc, że najlepszym duchem poświęcenia jest wytrwałość w doskonaleniu rozpoczętego dzieła”.
4.WYKORZYSTAJ KAŻDĄ MINUTĘ SWOJEGO DNIA
Każda minuta dnia jest okazją do czynienia dobra i zbliżenia się do najlepszej wersji siebie.
„W trosce o rzeczy, które mamy i których używamy; w chęci służenia, która sprawia, że najdrobniejsze obowiązki wykonujemy dokładnie; i w każdym detalu miłości, aby droga świętości w świecie była przyjazna każdemu: uśmiech może być czasem najlepszym przykładem naszego ducha pokuty”.
Pamiętajcie także o tym fragmencie, w którym Jezus zachęca nas, abyśmy obmyli twarze i namaścili włosy.
5.TRZYMAJ SIĘ Z DALA OD TEGO, CO NIE PRZYNOSI DOBRA
Podejmij umartwienie odejścia od relacji, o których wiesz, że nie są dla ciebie korzystne, gdyż zamiast prowadzić cię do Nieba, sprowadzają cię na złą ścieżkę.
Wycofuj się z miejsc, które nie prowadzą do dobra, ale raczej powodują stagnację i kuszą w stronę grzechu.
Pamiętaj, że jeśli będziesz ćwiczył swoją wolę za pomocą małych aktów umartwienia, będziesz w stanie zdusić w zarodku grzech i wady.
To nie jest umartwienie
Święty założyciel Opus Dei przestrzega przed wpadnięciem w pułapki, które nie sprzyjają dobremu umartwieniu:
„Z drugiej strony, moje dzieci, nie jest duchem pokuty, jeśli ktoś jednego dnia dokonuje wielkich poświęceń, a następnego przestaje się umartwiać. Ten, kto potrafi każdego dnia zwyciężać, ofiarowując Panu bez liczenia na poklask tysiąc małych rzeczy, ma ducha pokuty. To jest miłość ofiarna, której Bóg od nas oczekuje”.