Święty Franciszek z Asyżu mówił, że ubóstwo jest królewską cnotą. A gdybyś na czas Wielkiego Postu naprawdę stał się ubogi?
„Nie możecie służyć Bogu i Mamonie” (Mt 6,24). Te słowa Jezusa prawdopodobnie nigdy nie były tak aktualne, jak w dzisiejszych czasach, kiedy to konsumpcjonizm wyniósł pieniądz do rangi bóstwa. Problem władzy pieniądza dotyczy oczywiście wszystkich epok, ale naszej szczególnie.

Dlatego warto pochylić się nad… ubóstwem. Każdy chrześcijanin jest do niego powołany, a przypominają nam o tym osoby konsekrowane, które ubóstwo wręcz ślubują. Ubóstwo to przede wszystkim radykalny wybór Boga. I co ważne – nie ma nic wspólnego z nędzą!

Ubóstwo to nie nędza

Wielki Post to czas nawrócenia i przygotowania na przyjście zmartwychwstałego Chrystusa. Staramy się wtedy zrobić coś, aby stać się lepszym człowiekiem. Często nie mamy jednak na to pomysłu. O. Pio podpowiada, jak dobrze przeżyć ten wyjątkowy okres.

1. Postaraj się o cierpliwość

Jak czytamy w Listach o. Pio, “Z prostotą kroczcie drogą Pana i nie zadręczajcie waszego ducha. Trzeba, abyście znienawidziły wasze wady, ale czyńcie to z umiarkowaną nienawiścią, a nie gniewnie i nerwowo. (…) Z braku cierpliwości, moje dobre córki, wasze niedoskonałości zamiast zanikać, rozrastają się coraz bardziej, gdyż niepokój i zatroskanie o pozbycie się ich, powoduje ich umocnienie” (Epist. 111, s. 579).

“Zachowaj dobrze wypisane w duszy to, co mówi Boski Mistrz: w cierpliwości naszej posiądziemy naszą duszę” (AdFP, s. 560).

Ale głowa do góry! Bóg może wykorzystać pokusy i ataki złego ducha dla naszego nawrócenia, przemiany i świętości.

Nie wiem jak wy, ale odkąd powróciłam do Kościoła, w okresie Wielkiego Postu czuję się często jak Hiob. Mam takie poczucie, że Bóg nieco poluzowuje smyczy szatanowi i moje życie duchowe ogarnia chaos!

Pan Jezus był kuszony na pustyni. Wielki Post jest czasem pustyni. Według Katechizmu Kościoła katolickiego „Kościół co roku przez czterdzieści dni Wielkiego Postu jednoczy się z tajemnicą Jezusa na pustyni”. Nic więc dziwnego w tym, że możemy w tym okresie odczuwać wzmożone pokusy. Jednakże Bóg nie zezwala na nic, co nie prowadziłoby do dobrego. Bóg może wykorzystać pokusy i ataki złego ducha dla naszego nawrócenia, przemiany i świętości.

Poniżej podaję listę przykładowych ataków ze strony szatana, które zauważyłam w swoim życiu w Wielkim Poście oraz własne sposoby radzenia sobie z nimi. Czy wy też doświadczacie podobnych pokus w tych dniach?

Asceza jest dobra i potrzebna. Ale co zrobić, kiedy nawet najdrobniejsze wyrzeczenia wydają się ponad nasze siły?

Nie jestem gwiazdą rocka

Pamiętam pewien dzień, kiedy nasz syn miał nieco ponad rok, a córki – trzy lata i sześć lat, i wszyscy byli chorzy. Tego ranka obudziłam się w ubraniu, na skraju tapczanu młodszej córki, zmarznięta, sztywna i obolała. Przez całą noc wędrowałam między pokojami dzieci, podsuwając każdemu termometry, kubki z piciem i lekarstwa.

Na którymś etapie padłam. Kiedy się ocknęłam, przez chwilę nie wiedziałam, gdzie jestem ani jak się nazywam. Kiedy dotarło do mnie, że wbrew pozorom nie jestem gwiazdą rocka, która za ostro zabalowała po koncercie, uświadomiłam sobie także – nie wiem czemu – że akurat zaczął się Wielki Post.

Kiedy troszczysz się o siebie, odstaw na bok niepokój, negację i poczucie winy. Przed Tobą cztery proste sposoby na utrzymanie ducha (i ciała) w dobrej kondycji.
Nie ma znaczenia, w którym momencie życia teraz jesteś – może studiujesz albo co rano podwozisz dzieci do gimnazjum. Na pewno zgodzisz się ze mną, że czas dla samej siebie jest niewiarygodnie istotny. Mimo że jesteśmy tego świadome, dla większości z nas troska o siebie nie jest sprawą podstawową.
Odkładamy ją na dalszy plan i dbamy najpierw o potrzeby innych. Choć czasami taka postawa jest heroiczna, może być także niszcząca. Zapominanie o potrzebach własnego ciała jest po prostu niezdrowe.

Kiedy przeczytałam rozmyślania na temat dbania o siebie, które spisała niedawno Natascha Chtena, otworzyły mi się oczy. Szybko zrozumiałam, że jej rady są czymś, czego każda kobieta (łącznie ze mną) bardzo potrzebuje: począwszy od tego, jak wyciszyć w sobie wyrzuty sumienia, po sposoby na lepsze traktowanie samej siebie.

Wielki Post wchodzi już w „decydującą fazę”. Być może twoje postanowienia wielkopostne już dawno „spaliły na panewce”, a ty sam czujesz, że mogłeś zrobić dużo więcej w tym okresie. Jeśli tak jest, to wiedz, że nie wszystko stracone!
Zostało jeszcze kilka dni, w tym najważniejszy okres – Triduum Paschalne. Nie oglądaj się „za siebie” i na to co nie wyszło przez ostatnie tygodnie, lecz skup się na tych najbliższych dniach i na tym co możesz zrobić, aby tegoroczny Wielki Post przyniósł duchowe owoce.

Modlitwa: sam na sam z Bogiem

Mów i krzycz od Jezusa. Dziękuj Mu i proś Go. Opowiadaj mu o swoich marzeniach i pragnieniach oraz słuchaj, jakie marzenia i pragnienia związane z twoim życiem ma On. Jednym słowem: wchodź z Jezusem w żywą relację.

Warto zaplanować swój post ścisły. Zaplanować konkretnie – co i kiedy zamierzam zjeść. Tłumaczymy, o co konkretnie chodzi z tym: „trzy posiłki, w tym jeden do syta” oraz to, dlaczego post musi „zaboleć”.
W Wielki Piątek wszyscy wierni między osiemnastym a sześćdziesiątym rokiem życia są zobowiązani do zachowania postu ścisłego. Przypominamy, o co w nim chodzi i podpowiadamy, jak sensownie go przeżyć.

Jak pościć i post przeżyć?

Post ścisły oznacza, że tego dnia spożywamy tylko trzy posiłki, bez podjadania w międzyczasie. Z tych trzech posiłków tylko jeden może być „do syta”, czyli do najedzenia się.
Pozostałe dwa powinny być „niedojedzone”, czyli dostarczające niezbędnej nam energii, ale niedające poczucia sytości. Między posiłkami można przyjmować napoje, nie tylko wodę.