MAŁY MODLITEWNIK 

Modlitwa Adwentowa do Najświętszej Maryi Panny

Bądź pozdrowiona, Maryjo łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami (Łk 1,28)

Przejęty wielkością powagi w jakiej Cię Archanioł, o przenajgodniejsza Pani, w najszczerszym nachylony uczuciu, składam Ci uszanowanie. Niebiosa Cię wywyższyły, jakżeż bym Ci się nie miał pokłonić? Wszyscy nosimy w duszy głębokie znamiona miłości Boga; ale Ty w tych względach nad wszystkich słyniesz. Tyś zbiorem łask Jego, Tyś najdostojniejsza ze wszystkich niewiast, Tyś się sama tylko stała godnym przybytkiem wcielenia przedwiecznego Słowa. Tyś to jest, o Tobie to przepowiedział Izajasz; „z ciebie się objawi chwała Pańska, Mądrość najwyższa, Jutrzenka światła wiecznego król narodów pożądany oczekiwany Zbawca”. Tyś jest świętsza od Aniołów, boś się stała godną pozdrowień i chwały samych Aniołów. Tyś szczęśliwsza nad wszystkie ludy, bo udział krwi Twojej w Zbawcy, szczęściem jest ludów. O bądźże ode mnie pozdrowiona, Najświętsza Maryjo! Chwała Twoja niewymowna, bądźże jednak ode mnie uczczona, najpełniejsza łaski Panno! Pan jest z Tobą; ach, Pan i najbłogosławieńszy owoc Twojego żywota, ten jest Tobie najmiłościwszym. O wstawże się do Niego za mną, aby mi się pozwolił cieszyć zawsze swoją najdobrotliwszą opieką; aby we mnie tę baczność i moc utwierdziły, iżbym w kolei powołania mego nigdy nie zbłądził i nigdy się nie potknął. Wspomnij, o Skarbnico zbawienia ludzkiego, na ową radość, którą serce Twoje w obliczu Elżbiety rozjaśniało, gdy Cię znak cudowny upewnił o poczęciu i zrodzeniu Zbawcy światu, na radość ową: „Wielbij duszo moja Pana rozradował się duch mój w Bogu Zbawcy moim” a spraw, niechaj i moja dusza uniesiona pragnieniem nieskończonego wielbienia Jezusa Chrystusa, zbliża się w bogomyślnej radości do obchodu wielkiej pamiątki narodzin Jego. Niech zniknie z serca mego światowa, namiętna i zgubna radość, a natomiast niechaj wzejdzie i zakrzewi się w nim nieustająca miłość Zbawiciela. Przez chętną i wdzięczną uległość Twoją rozporządzeniom Bożym, spraw przyczyną swoją, o przenajchwalebniejsza Pani, abym i ja wzorem Twoim, obchody, obrzędy i zwyczaje wiary poważał, jako wskazówki zbawienia, jako przypomnienia anielskie, iż prawdziwa duszy radość polega na łączeniu z czystą wiarą spraw czcigodnych. Zrządź mi ten najszczytniejszy rozum, abym nie umiał myśleć ani czynić tylko to, co Święta wiara zaleca i uchwala, tylko to, co jest zasługą zbawienia.