MAŁY MODLITEWNIK 

Na wycieczce

Czy to Ty, Panie Boże, wymyśliłeś wycieczki? Wspinanie się na góry, przeprawy przez rzeczki? Przecież dobre pomysły tylko w niebie się rodzą i wszystkie radości od Ciebie pochodzą. A ja tak cieszę się z każdej podróży — bo czas wycieczkowy nigdy się nie dłuży. Taki piękny i ciekawy jest ten świat przyrody! Dziękuję Ci, że kozom przykleiłeś brody; że ptakom dałeś skrzydła, a świerszczykom skrzypce, biedroneczce kropki, płetwy złotej rybce; że góry są garbate, a morze szumiące; że pachnące są kwiatki na zielonej łące; że żabim językiem jest głośne kumkanie, a ptasim, słowiczym — wesołe gwizdanie. Z kościelnej wieży słychać dzwony, na wielką ucztę jestem zaproszony. Pan Jezus stoi w progu kościoła i wszystkie dzieci po imieniu woła. Podoba mi się bardzo ten pomysł z dzwonieniem, bo brzmi jak niebiańskie ekstra-zaproszenie. Ludzie telefonują, ślą do siebie listy, a Pan Jezus — jak zwykle — ma pomysł swoisty. Nikt nas nie kocha tak bardzo jak On — o tym przypomina nam kościelny dzwon.