MAŁY MODLITEWNIK 

Modlitwa pokutna na Wielki Post 

Święty, Sprawiedliwy Boże! w tym świętym czasie pokuty szczególnej chcę serce moje wznosić do Ciebie.
Ty jesteś Świętym, o Panie! i chcesz, abyśmy i my świętymi byli.

Lecz gdzież jest człowiek, który by nie zgrzeszył, i mógł się ostać przed obliczem Twoim?
Gdy zwrócę uwagę na dawniejsze życie moje, o jakże w nim wiele przewinień spostrzegam!
Prawda, że między nimi wiele było wykroczeń słabości i lekkomyślności,
ale też były często i grzechy złości z rozwagą popełnione, a nawet zbrodnie.
Jakże często bywałem/am obojętnym/ą w Miłości Twojej.
Moja wiara jakże maleńką, a moja ufność i pragnienie osiągnięcia zbawienia, jakże były słabe.
a przy tym, jak wielkie były moje opuszczania się w modlitwie i nabożeństwie.
Ach, Panie! jakże to łatwo może się człowiek opuścić w cenieniu siebie i Miłości Twojej.

Lecz gdy się jeszcze dalej zastanawiam, o jakżem często przewinił/a i przeciw miłości bliźniego.
A chociaż mu nie wyrządził/a wielkiej niesprawiedliwości, przecież nie jednego obraziłem/am i zasmuciłem/am,
to przez gniew porywczy, to przez obmowę i zniewagę, lub przynajmniej myślą przez niegodziwe posądzanie.
Nadto, jakżem często obrażała moich przełożonych przez nieposłuszeństwo,
albo podwładnych przez surowe obchodzenie się z nimi.
O Boże, jeżeli wszystkie grzechy pamiętać będziesz, któż się przed Tobą ostoi?
A nawet, co się tycze miłości względem samej siebie, o jakżem często i przeciwko tej wykraczała.
Nierządnej miłości, pożądliwości cielesnej, często pozwalałam przewagi nad sobą;
szłam za namiętnością, nie pomnąc na zbawienie duszy mojej.
Ile żem dobrego zaniedbała, i jak opieszale używałam środków do mojej poprawy i udoskonalenia.

O Dobry Boże, wyznaję moje zbrodnie przed Tobą, i błagam Cię w upokorzeniu:
racz mi je łaskawie przebaczyć i odpuścić! Użycz mi czasu i Łaski do pokutowania za nie, a bądź mi miłościw.
Amen.