MAŁY MODLITEWNIK 

Różaniec z św. Johnem Henrym Newmanem

 

TAJEMNICE RADOSNE

I. Zwiastowanie Maryi

Kiedy archanioł przybył do Zachariasza, ten „przeraził się (…) i strach padł na niego”. Inaczej było z Maryją. gdy zawitał do Niej Gabriel. Zdumiona była i zaniepokojona jego słowami, bo do Niej, która we własnym wyobrażeniu była tak ubogą istotą, przemówił jako do „pełnej łaski” i „błogosławionej między niewiastami”.

II. Nawiedzenie św. Elżbiety

Stała się Matką Chrystusa – nie tak, jak tego przez tyle wieków oczekiwały pobożne kobiety, ale inaczej: uchylając się od łaski wymarzonego przez nie macierzyństwa, dostąpiła tego dzięki wyższej łasce. Taki właśnie jest pełny sens słów wypowiedzianych przez św. Elżbietę powtarzanych przez nas w Pozdrowieniu Anielskim: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona” (tk 1, 42).

III. Narodzenie Pana Jezusa

Ukazałeś się w ludzkiej postaci jako Dziecko w Betlejem. Ciało wzięte od Dziewicy Maryi nie istniało, dopóki go nie ukształtowałeś; było to nowe dzieło rąk Twoich. A dusza Twoja także była nowa, stworzona przez Twoją wszechmoc w momencie, kiedy wstąpiłeś w święte łono Maryi.

IV. Ofiarowanie Pana Jezusa

Główne znaczenie tego faktu polega na tym, że był on spełnieniem proroctwa Malachiasza, który przepowiedział odwiedzenie świątyni przez Pana: „Nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie” (Ml 3, 1).

V. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni

Maryja urodziła Go, wychowała. I kiedy osiągnął lat dwanaście – wiek, w którym chłopiec może się spodziewać, że zostanie oddzielony od swoich rodziców – stal się im jeszcze bardziej bliski. Czytamy bowiem: „Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany” (Łk 2, 51).

TAJEMNICE ŚWIATŁA

I. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

Kiedy Pan nasz przyszedł do Jana, aby przyjąć chrzest, powiedział: „Tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe” (Mt 3, 15). Dlatego przyszedł się ochrzcić, aby pokazać, że nie jest Jego zamiarem w czymkolwiek uchybić religii panującej.

II. Cud w Kanie Galilejskiej

Jezus objawił chwałę swoją pierwszym dokonanym przez siebie cudem, a również Jej chwałę – czyniąc Jej wstawiennictwo narzędziem owego cudu. Nawet jeszcze bardziej Ją uczcił, przełamując ze względu na Nią wyznaczony porządek wydarzeń, chociaż czas Jego cudów jeszcze nie nadszedł, przyspieszając go na Jej prośbę.

III. Głoszenie Królestwa Bożego

„Królestwo Boże” było Twoim uświęconym tematem. Obym nigdy nawet na chwilę nie zapomniał o tym, że ustanowiłeś na ziemi własne Twoje Królestwo, że Kościół jest Twoim dziełem, Twoim ustanowieniem, Twoim narzędziem, że podlegamy Twoim rządom, Twoim prawom i że spoczywa na nas Twoje spojrzenie, a kiedy przemawia Kościół, to Ty przemawiasz.

IV. Przemienienie na górze Tabor

Swoim przemienieniem Zbawiciel łaskawie raczył odkryć nam wzniosłą prawdę. Dla wielu ludzi ta część historii świętej może się wydawać pozbawiona znaczenia czy celu. Byt to w pewnym sensie cud, jednak nie miał żadnej dobroczynnej intencji ani trwałych efektów, jak inne cuda Chrystusa, a przy tym wydarzył się na osobności. Ale oczywiście jest on symbolicznym przedstawieniem błogosławionej prawdy, wizją pełnego chwały królestwa, które założył na ziemi po swoim przyjściu.

V. Ustanowienie Eucharystii

Tyś jest w ofierze Mszy, Tyś jest w tabernakulum, prawdziwie i rzeczywiście, w Ciele i Krwi; a świat nie tylko nie wierzy w tę miłosierną prawdę, lecz szydzi z niej.

TAJEMNICE BOLESNE

I. Modlitwa w Ogrójcu

Lęk przed śmiercią – cierpienie duszy, nie ciała – był pierwszym aktem Jego ogromnego poświęcenia. Pan rzekł: „Smutna jest dusza moja aż do śmierci „. Klęczał tam, bez ruchu i w milczeniu, podczas gdy straszny wróg owijał Jego ducha w szatę napojoną tym wszystkim, co jest nienawistne i wstrętne w ludzkiej zbrodni.

II. Biczowanie Pana Jezusa

Bicz żołnierza jeszcze nie dotknął Jego ramienia ani gwóźdź kata nie przebił rąk i nóg. Bracia, Chrystus krwawił, zanim nadszedł czas. To Jego strwożona dusza przedarła osłonę ciała i broczyła krwią. Jego męka zaczęła się od wewnątrz.

III. Cierniem ukoronowanie

Po opuszczeniu domu Kajfasza, wleczony przed Piłata i Heroda, wyszydzony, zbity i opluty, plecami poranionymi chłostą, z głową ukoronowaną cierniem, Jezus który w dniu ostatecznym będzie sądził świat, jest oto skazany przez sędziów niesprawiedliwych na śmierć haniebną i okrutną.

IV. Dźwiganie krzyża

Jezus przyjmuje krzyż spokojnie i łagodnie, nawet z radością serca, gdyż ma on być zbawieniem ludzkości. To prawda, ale pamiętajmy, że ciężarem, krzyża jest brzemię naszych grzechów. Jezus podtrzymuje cały świat swą Boską mocą, gdyż jest Bogiem; ale brzemię całego świata jest lżejsze od krzyża, który wyciosały dla Niego nasze grzechy.

V. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

Najgorsze się skończyło. Najświętszy umarł, odszedł. Odszedł najczulszy, najbardziej miłujący, najświętszy z synów ludzkich. Jezus umarł, aby z Jego śmiercią umarł mój grzech.

TAJEMNICE CHWALEBNE

I. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Patrzę na Ciebie, Panie Jezu, i myślę o Twoim Ciele Najświętszym, i mam je przed oczami jako porękę mojego zmartwychwstania. Chociaż muszę z pewnością umrzeć, nie umrę na wieki, albowiem powstanę z martwych.

II. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Widzę Ciebie unoszącego się w górę. Widzę, jak Postać, która wisiała na krzyżu, z poranionymi dłońmi i stopami, z przebitym bokiem wznosi się do nieba. O Emmanuelu, jakiż to będzie dzień radości, kiedy wejdziemy do nieba! Jakaż nie wysłowiona ekstaza po wszystkich niedolach!

III. Zesłanie Ducha Świętego

Uwielbiam Cię, Panie, trzecia Osobo Najświętsze Trójcy, za to, że w tym świecie grzechu zapaliłeś wielkie światło na wzgórzu. Założyłeś Kościół, ustanowiłeś go i utrzymujesz. Nieustannie obsypujesz go swoimi darami, aby ludzie mogli je widzieć, zbliżać się do nich, brać je i żyć.

IV. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Mówiąc o Jej wniebowzięciu, ma się na myśli to, że po śmierci nie tylko Jej dusza, ale również ciało zostało zabrane do nieba. Nie musiała więc długo spać w grobie, jak to się dzieje z innymi ludźmi, nawet wielkimi świętymi, którzy czekają na zmartwychwstania ciał w dniu ostatecznym.

V. Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny

Maryja jest najpiękniejszym kwiatem, jaki kiedykolwiek oglądano w świecie duchowym. Tylko potęgą łaski Bożej można wytłumaczyć fakt, że z tej jałowej, pustej ziemi wyrastały kiedykolwiek kwiaty świętości i chwały. A Maryja jest ich Królową. Jest Królową duchowych kwiatów.