MAŁY MODLITEWNIK 

Modlitwa po wyjściu z ciężkiej choroby 1900

Znad brzegu grobu przywołałeś mię. Panie, do życia; wracasz mi zdrowie i siły. Bądź za tę laskę pochwalony, o Boże! Z głębi mej duszy składam Ci dzięki za to, żeś mię raczył od cierpień moich uwolnić; że mi dajesz jeszcze czas do poprawy życia mojego i stania się godniejszą Twej łaski, niżli nią byłam dotychczas, ale niemniej dziękuję Ci, Panie, i za tę moją chorobę, z jakiej powstałam co tylko. Ona mię nauczyła zwracać swe serce i swoje myśli ku Tobie i inaczej patrzeć na wszystko, co wobec grożącej śmierci przedstawia nam się prawdziwie, jako przemijająca radość czy też boleść lub ułudne dobro, niczem będące w istocie. wiesz, o Panie. że w chwilach najcięższych nawet cierpień, gdy słabe ciało moje drżało z strasznego bólu i usta skargę szemrały, mej duszy dobrze było w ściślejszem z Tobą zespoleniu i błagam Cię dziś gorąco, aby zesłana mi ulga nie odwróciła jej od Ciebie i nie zniweczyła zbawiennych skutków tych cierpień. Niechże ja teraz. mój Panie, powrócone mi zdrowie obrócę na chwałę Twoją i duszy mojej zbawienie! Niech, pomnąc na znikomość życia, używam go teraz stosownie do Twej nauki, niech na swem stanowisku pracuję gorliwiej, spełniam swe obowiązki sumienniej, zgadzam się z wolą Twą. Panie, ochotniej, aby wszystkie czyny i uczucia moje były dziękczynieniem za okazaną mi dobroć i stały mi się zasługą, dającą prawo do wiekuistego życia wraz z Tobą. Amen.