Angelo (Anioł) Paoli urodził się 1 września 1642 r. jako pierwsze z sześciorga dzieci w miejscowości Argigliano di Casola w Toskanii. Na chrzcie otrzymał imię Franciszek. Od najmłodszych lat odznaczał się wielką pobożnością, wrażliwością na ubogich oraz umiłowaniem liturgii i życia sakramentalnego. Wartościom tym pozostał wierny przez całe swoje życie.
W 1660 roku wstąpił do zakonu karmelitów dawnej obserwancji w Sienie i po siedmiu latach przyjął święcenia kapłańskie. Do 1687 r. posługiwał jako kapłan w różnych miejscach (Florencja, Pistoia, Siena), dając się poznać jako gorliwy kapłan i nauczyciel, a przede wszystkim - jako troskliwy opiekun biednych. Był słabego zdrowia i często musiał się leczyć. W marcu 1687 r., po długiej i pełnej przygód podróży, przybył na polecenie generała zakonu do Rzymu, gdzie pozostał już do końca życia. Miał z sobą jedynie brewiarz, trochę chleba i strój zakonny.
Przez 33 lata pobytu w Wiecznym Mieście troszczył się o materialne i duchowe potrzeby biednych, chorych, opuszczonych, samotnych, więźniów i ich rodziny. Pomimo swej pokory i unikania rozgłosu nawiązał kontakty z wieloma wpływowymi osobistościami kurialnymi, zawsze jednak po to, by lepiej służyć potrzebującym. Zaprzyjaźnił się z papieżem Klemensem XI, który dał mu środki na niektóre dzieła miłosierdzia. Z wdzięczności ustawił w Koloseum pierwsze w historii trzy krzyże, przed którymi jeszcze dzisiaj odprawiana jest Droga Krzyżowa. W ten sposób Anioł wyraził wielkie umiłowanie krzyża jako największego znaku miłości Bożej.
Zmarł 20 stycznia 1720 r. jako powszechnie szanowany ojciec ubogich, a jego pogrzeb - z udziałem kardynałów, biskupów, arystokracji i wielkiej rzeszy zwykłych ludzi - był wspaniałym hołdem złożonym mu w dowód wdzięczności. Beatyfikował go - na polecenie papieża Benedykta XVI - kard. Agostino Vallini w niedzielę Dobrego Pasterza, 25 kwietnia 2010 r.