Żywot św. Sulpicjusza Sewera napisał św. Grzegorz z Tours ok. 650 roku. Sulpicjusz miał pochodzić ze znakomitej rodziny w Akwitanii. Od wczesnej młodości wyróżniał się wielką wrażliwością na ludzką niedolę. Dlatego majątek, którym po rodzicach rozporządzał, przeznaczył na wspieranie ubogich. Budował także świątynie ku chwale Bożej. Przez pewien czas piastował wysoki urząd na dworze króla Galii, Gontrana. Dzięki poparciu tego króla obrał stan duchowny i został wybrany na arcybiskupa Bourges.
Jako metropolita wyróżniał się niezwykłą gorliwością duszpasterską. Niestrudzenie głosił słowo Boże, dbał o poziom moralny i odpowiednie wykształcenie swojego kleru. Był doskonałym administratorem. Wszystkim zaś dawał przykład swoim życiem chrześcijańskim. Ze swoimi kapłanami prowadził życie wspólne jak w zakonie. Zdobył sobie tak wielką powagę, że zapraszano go jako rozjemcę w sprawach pomiędzy poszczególnymi biskupami i władzą świecką. Zwołał synody do Macon (585) i do Clermont d'Alvernia.
Pełen zasług oddał Bogu ducha w roku 591. Rocznicę jego śmierci zwykło się obchodzić 29 stycznia. Jego relikwie w czasie rewolucji francuskiej (koniec XVIII w.) zniszczono.