Ta włoska mistyczka pochodziła ze szlacheckiego rodu. Rodzina była przeciwna jej wstąpieniu do zakonu, bracia zagrozili nawet, że jeśli przekroczy mury klasztoru, spalą go.
Eustachia urodziła się w 1434 roku w Annunziata koło Messyny, na Sycylii, w rodzinie szlacheckiej. Na chrzcie otrzymała imiona Smeralda (Szmaragda) Bernarda. Jej rodzice pochodzili z rodów hrabiowskich, matka należała do III Zakonu św. Franciszka z Asyżu.
Ojciec pragnął, aby Smeralda wyszła za mąż za pewnego kupca, jednak córka chciała poświęcić się całkowicie Chrystusowi. Jak podają biografowie, kandydat do jej ręki umarł z tęsknoty za ukochaną oraz ze zgryzoty, ponieważ młoda hrabianka, mając 15 lat, udała się do klasztoru klarysek w Messynie.

Jednak rodzina wymusiła na Smeraldzie powrót do domu. Jej rodzeni bracia zagrozili nawet, że jeśli pozostanie w klasztorze, spalą go. Ostatecznie, widząc prawdziwą pobożność i zdecydowanie Smeraldy, ustąpili jej i pozwolili wstąpić do zakonu klarysek. Smeralda otrzymała w zakonie nowe imię - Eustachia.
Gdy dyscyplina zakonna stała się dla niej zbytnio rozluźniona, założyła w 1457 roku klasztor S. Maria Accomandata, gdzie zaprowadziła surową regułę, była tam przełożoną. W ślad za Eustachią poszły jej dwie siostry - Małgorzata i Franciszka oraz matka - Matylda, wstąpiły do klasztoru S. Maria Accomandata. Wkrótce Eustachia musiała przenieść klasztor do pobliskiej miejscowości Montevergine, ponieważ bardzo dużo kandydatek zgłaszało się do obrania tej drogi życia.

Eustachia prowadziła głębokie życie duchowe, przeżywała wizje mistyczne, doświadczała duchowych udręk, które przyjmowała z pokorą. Żywiła nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu oraz czciła Najświętszą Maryję Pannę. Była podziwiana przez współsiostry i szanowana przez lokalną społeczność, ponieważ klasztor był miejscem schronienia i ucieczki w czasie trzęsień ziemi.
Zmarła 20 stycznia 1491 r. w Montevergine i tam ją pochowano. Jej ciało w stanie nienaruszonym znajduje się w miejscowym kościele. Beatyfikował ją papież Pius VI w roku 1782, kanonizował Jan Paweł II, 11 czerwca 1988 roku. W liturgii wspominana jest 20 stycznia.