Eryk urodził się około 1120 r. w okolicy jeziora Melar. Był synem Jedwarda (Edwarda). Od 1158 r. rządził Szwecją (Vestergotland). Miał się przyczynić do utwierdzenia chrześcijaństwa w tym kraju. Ze świętym biskupem Henrykiem uczestniczył w misyjnej wyprawie do Finlandii, gdzie założył wiele kościołów. Zginął 18 maja 1160 r. w Starej Uppsali, która była ośrodkiem pogaństwa. Duński książę Magnus Henriksson napadł go i zabił, gdy Eryk uczestniczył w Mszy św.
Zaraz po śmierci zaczęto oddawać królowi cześć ołtarzy. Od 1273 r. jego szczątki spoczywają w katedrze w Uppsali. W trzy lata po śmierci Eryka papież Aleksander III założył w Starej Uppsali metropolię, od której uzależnił cztery biskupie sufraganie: w Skara, w Likóping, w Vasteras i w Strangnas. Św. Eryk jest patronem Szwecji.

W ikonografii przedstawiany jest jako mężczyzna w pełni sił, w stroju królewskim z koroną na głowie - w jednej ręce trzyma miecz, w drugiej sztandar. Jego atrybuty: model kościoła w Uppsali; ołtarz, przy którym został zamordowany; palma męczeńska.