Augustyn Kazotić (Gazzotti) urodził się około roku 1260 w Traù, w Dalmacji, w rodzinie chorwackiej. Zapewne w Splicie w roku 1277 lub następnym wstąpił do dominikanów. Studiował w Paryżu. Po powrocie do kraju poświęcał się kaznodziejstwu i zakładaniu nowych konwentów.
W roku 1303 Benedykt XI powołał go na stolicę biskupią w Zagrzebiu i sam udzielił mu sakry. Objąwszy rządy, Augustyn podniósł rangę kapituły i archidiakona, zakończył budowę katedry, przywrócił zgodę między diecezjami. Kardynałowi Gentili towarzyszył w legacji węgierskiej, a w roku 1309 uczestniczył w zjeździe w Budzie, gdzie rozpatrywano zagadnienie sukcesji tronu. Był obecny na koronacji Karola I Roberta (1310). W dwa lata później uczestniczył w obradach soboru w Vienne. Gdy powrócił do diecezji, chcąc odzyskać zagarnięte dobra kościelne, napotkał na żywy opór. Nieprzyjaznym okazał się zwłaszcza Miladen, wielkorządca Dalmacji.
W roku 1317 Jan XXII przeniósł go do włoskiej diecezji Lucera. Zmarł tam 3 sierpnia 1323 r. Jego kult jako błogosławionego zatwierdził w roku 1702 papież Klemens XI.