Hadrian był z pochodzenia Rzymianinem. Po śmierci Marynusa I, został konsekrowany na papieża przez biskupa Formozusa na podstawie starego przywileju nadawanego biskupstwu w Porto. Jego krótki pontyfikat - od maja 884 r. do połowy września roku następnego - nie zaznaczył się czymś szczególnym. Dość surowo potraktował siejących niepokój, natomiast z dworem bizantyńskim utrzymywał stosunki poprawne. Wezwany przez Karola Otyłego, by obsadzić na nowo stolice biskupie w Niemczech oraz uporządkować sprawy sukcesji cesarskiej, udał się na północ, ale w drodze zachorował i w Spina Lamberti (Spilamberto) zmarł we wrześniu 885 r. Pochowano go w opactwie Nonantolo koło Mantui. Tam też przez wieki żywy był jego kult, zaaprobowany oficjalnie w roku 1891. Święto obchodzono zawsze 8 lipca.