Adrian przyszedł na świat około 1476 r. w szlacheckiej rodzinie w hrabstwie Devon, w Anglii. Jego matka była cioteczną babką Anny Boleyn. Odznaczył się w walkach z Francuzami w 1513 i 1522 r. Jako sędzia pokoju i kawaler maltański (od 1532 r.) należał do III Zakonu św. Dominika w Oksfordzie. Był wzorowym małżonkiem i ojcem. Był dwukrotnie żonaty: z Anną Stonor, która powiła mu dwie córki, a następnie z Anną Rede, z którą miał trzech synów. Jak przekazali jego biografowie, we wszystkim starał się szukać Bożego błogosławieństwa, a w działaniu zawsze być posłusznym poruszeniom Ducha Świętego. Codziennie ponawiał dobre postanowienia, pilnie starał się je wypełniać i wypraszać u Boga dar wytrwałości.
W 1534 r. został nieoczekiwanie aresztowany, być może na skutek nagłego kaprysu króla. Zwolniono go, ale w lutym 1539 r. aresztowano go po raz drugi i objęto dekretem konfiskacyjnym razem z kard. Pole'em, jego matką - bł. Małgorzatą, hrabiną Salisbury, oraz sir Tomaszem Dingleyem i innymi. Parlament, ulegając żądaniom króla, skazał go wraz z sir Tomaszem Dingleyem na śmierć za to, że nie chciał uznać zwierzchności króla Henryka VIII nad Kościołem. Adriana ścięto w Tower 8 lub 9 lipca 1539 r. razem ze wspomnianym Tomaszem, który był podobnie jak on rycerzem maltańskim. Papież Leon XIII zatwierdził ich kult 13 maja 1895 r.