Marian urodził się 14 października 1845 r. w Yarumal w Kolumbii. Był najstarszy z siedmiorga rodzeństwa. Rodzice, głęboko wierzący rolnicy, sami uczyli dzieci pisać i czytać. W wieku 16 lat Marian zdecydował, że chce zostać kapłanem. Rodzice oddali go więc pod opiekę wuja, proboszcza w Girardota, a następnie w San Pedro. 3 lutego 1869 r. Marian wstąpił do seminarium w Medellín. 14 lipca 1872 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Swoją działalność duszpasterską rozpoczął jako wikariusz w parafii swego wuja w San Pedro. Po jego śmierci został przeniesiony w 1876 r. do rodzinnego Yarumal, a następnie w 1878 r. do Angostury. Po śmierci tamtejszego proboszcza w 1882 r. został mianowany jego następcą.
Pracował w ciężkich warunkach, spowodowanych trwającą wojną domową. Mimo niechęci władz do Kościoła, wyrażającej się m.in. poprzez prześladowanie osób duchownych, dzięki staraniom ks. Mariana ukończono budowę świątyni, dzwonnicy i plebanii, powstał również cmentarz i kaplica pod wezwaniem Matki Bożej z Góry Karmel i św. Franciszka.
Jako proboszcz, dzięki swoim doświadczeniom w pracy na roli, potrafił docierać do serc wiernych, przemawiając do nich językiem prostym, choć pełnym chrześcijańskiej mądrości. Troszczył się szczególnie o najbiedniejszych i chorych, których odwiedzał o każdej porze dnia i nocy. Pilnował religijnego wychowania dzieci i młodzieży. W swojej parafii zapoczątkował działalność wielu stowarzyszeń religijnych, rozwinął tradycję odmawiania modlitwy różańcowej w rodzinach oraz nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego.
W czerwcu 1926 r. poważnie zachorował i 13 lipca tego samego roku zmarł w Angosturze, mając 80 lat. Został pochowany w kaplicy wybudowanej dzięki jego wysiłkom. Został beatyfikowany jako pierwszy rodowity Kolumbijczyk przez papieża św. Jana Pawła II podczas Mszy sprawowanej 9 kwietnia 2000 r. na placu św. Piotra w Watykanie. W homilii papież-Polak mówił m.in.: "Ks. Marian Jezus Euse Hoyos, Kolumbijczyk, który dzisiaj wyniesiony zostaje do chwały ołtarzy, wiernie naśladował Jezusa Chrystusa przez ofiarne sprawowanie posługi kapłańskiej. (...) Niech jego świetlane świadectwo miłości, wyrozumiałości, służby, solidarności i przebaczenia będzie wzorem dla Kolumbii i niech skutecznie wspomaga ten umiłowany kraj w dalszej pracy na rzecz pokoju i całkowitego pojednania".