MAŁY MODLITEWNIK 

Droga Krzyżowa ze św. Maksymilianem Kolbe

Stacja I – Sąd

Milczeć – nie znaczy to: nic nie mówić, ale mówić tylko tyle, ile sobie Niepokalana życzy – ni mniej ni więcej.

Stacja II – Krzyż

Krzyż składa się z dwóch kawałków drzewa, skrzyżowanych w jednym punkcie. W życiu codziennym krzyż składa się z woli Bożej i naszej, kiedy się one krzyżują. I aby go usunąć, trzeba się zgodzić z wolą Bożą. Trzeba więc, byśmy w praktyce potrafili pozbyć się swojej woli.

Stacja III – Pierwszy upadek

W razie upadku – nigdy się nie smucić, bo to cuchnąca pycha; ale przeciwnie – z wielką miłością i weselem ducha powstać zaraz i iść naprzód! Ten upadek wynagrodzić aktem miłości doskonałej.

Stacja IV – Matka

Chociażby szatan przywiódł duszę nawet do bardzo głębokiego upadku, jeżeli nie uda mu się wykorzenić z niej czci Niepokalanej, zdobycz jego wciąż jeszcze nie jest pewna. Gdyby zaś jaka dusza zapomniała o swej Matce Niebieskiej i czci Jej oddawać zaprzestała, to chociażby otoczona była wszystkimi najrozliczniejszymi nawet nabożeństwami, chociażby pełniła wszystkie możliwe cnoty, to jednak po przerwaniu tego kanału łaski nieuchronnie stoczy się w przepaść.

Stacja V – Cyrenejczyk

Drogie dzieci, jeśli miłość towarzyszyć wam będzie poprzez życie i w miłości wzajemnej żyć będziecie, już tu na ziemi odczuwać będziecie przedsmak nieba.

Stacja VI – Weronika

Dobra miłość bratnia nie szuka przyjemności własnej, ale tylko miłości bliźniego.

Stacja VII – Drugi upadek

Choćby kto naprawdę był pewny, że jest silny, niech uważa, by nie upadł… Na sobie nie można nigdy polegać, lecz tylko na łasce Bożej.

Stacja VIII – Płaczące niewiasty

Wszystkie nasze czyny muszą być takie, by się ich Niepokalana nie potrzebowała wstydzić.

Stacja IX – Drugi upadek

Moi najdrożsi, niech każdy upadek, chociażby najcięższy i powtarzający się, posłuży nam zawsze tylko za szczebel do wyższej doskonałości. Na to bowiem tylko Niepokalana dopuszcza upadek, by wyleczyć nas z miłości własnej, pychy, przywieść do pokory i tak uczynić uleglejszymi łaskom Bożym.

Stacja X – Odarcie z szat

Silnym bodźcem do uchronienia się od grzechu nieczystego jest pamięć na śmierć… Starajcie się, drogie dzieci, zbliżyć się coraz bardziej do Niepokalanej. Z Jej pomocą dusze wasze zachowają swą biel anielską i wzbiją się na wyżyny świętości.

Stacja XI – Ukrzyżowanie

Kto potrafi dużo cierpieć dla miłości, ten może się cieszyć, że jego miłość jest głęboka.

Stacja XII – Śmierć

Jak miłość nas ogarnie i przeniknie, to ofiary staną się potrzebą duszy.

Stacja XIII – Zdjęcie z krzyża

Śpiewamy: „Nadziejo nasza, witaj”. To ma głębokie znaczenie. Pan Bóg dał nam tę nadzieję. W rodzinie nadzieją jest matka. Nie inaczej dzieje się w dziedzinie ducha. Nikt nie może z nas powiedzieć, że stracił nadzieję, bo Jej, Niepokalana, nie stracił.

Stacja XIV – Złożenie do grobu

Któż by śmiał przypuścić, że Ty, o Boże Nieskończony, Wieczny, umiłowałeś mnie od wieków i więcej niż od wieków, bo odkąd jesteś Bogiem – więc mnie miłowałeś i miłujesz zawsze!… Choć byłem nicością, Tyś już mnie kochał, i dlatego właśnie, żeś mnie kochał, o Boże serdeczny, wyprowadziłeś mnie z nicości do bytu!…