Oktawa Wielkiej Nocy

Niedziela Wielkanocna otwiera okres pięćdziesięciu dni, który pierwotnie nazywano Pięćdziesiątnicą, a dziś Okresem Wielkanocnym. Ponieważ cud Zmartwychwstania nie mieści się w jednym dniu, dlatego też Kościół obchodzi Oktawę Wielkiej Nocy – przez osiem dni bez przerwy wciąż powtarza się tę samą prawdę, że Chrystus Zmartwychwstał. Obchodzi się je jako Uroczystości Pańskie, mają więc charakter bardzo uroczysty.

zmartwychwstanieZwyczaj przedłużania najważniejszych świąt chrześcijańskich na oktawę, czyli na osiem dni, jest bardzo dawny. Kościół chce w ten sposób podkreślić rangę i ważność uroczystości. Wszystkie dni oktawy posiadają taki sam walor jak Niedziela Zmartwychwstania. Okres ośmiu dni traktowany jest jak jeden dzień, jako jedno święto, jako dzień najradośniejszy. Dlatego w Oktawie Wielkanocy nie obowiązuje post w piątek. Teksty liturgiczne i biblijne wszystkich dni oktawy nawiązują bezpośrednio do wydarzenia zmartwychwstania Jezusa i jego konsekwencji dla nas. Znajdujemy także wyraźne odniesienia do sakramentu chrztu i tego, co staje się udziałem każdego ochrzczonego.

Cała Oktawa Wielkanocna ma charakter świąteczny. Dawniej nowoochrzczeni, ubrani w białe szaty, codziennie brali udział we Mszy świętej. W pierwszy dzień tygodnia stacja odbywa sie u grobu św. Piotra, któremu Chrystus ukazał się jako pierwszemu z Apostołów. W lekcji słyszymy jego głos: jest to świadectwo człowieka, który osobiście obcował z Chrystusem zmartwychwstałym. Uczniom zdążającym do Emaus, sam Chrystus tłumaczył właściwe znaczenie proroctw mesjańskich Starego Testamentu i dał się im poznać przy łamaniu chleba. Nam również ukazuje się Zmartwychwstały pod sakramentalnymi postaciami i obdarza nas duchową radością, której obrazem była ziemia „opływająca mlekiem i miodem” (antyfona na wejście).

Ostatnim dniem oktawy jest Biała Niedziela, pełna nazwa tej niedzieli brzmi „niedziela po zdjęciu białych szat”. Nowoochrzczeni pierwszy raz przychodzili do Kościoła w zwykłym odzieniu i zajmowali miejsca wśród innych wiernych. Kościół przestrzegał nowoochrzczonych i wszystkich chrześcijan odrodzonych przez przyjęcie sakramentów, aby dochowali wierności przyrzeczeniom złożonym na Chrzcie świętym i odnowionym w czasie Wigilii Wielkanocnej.