Jest to jedyne święto w kalendarzu liturgicznych, w którym czcimy nawrócenie danej osoby. Nie ma się jednak co dziwić, bowiem można powiedzieć, że to nawrócenie odmieniło świat – stworzyło nową historię. Zagorzały prześladowca chrześcijan, gorliwy faryzeusz, w jednej chwili stał się jednym z najbardziej gorliwych i najważniejszych głosicieli Chrystusa.

 

 

Jego nawrócenie opisują aż trzykrotnie Dzieje Apostolskie. W rozdziale dziewiątym znajdujemy główny opis nawrócenia (Dz 9,1-19). Z kolei fragmenty: Dz 22,3-21 i Dz 26,12-19 to opowiadania samego św. Pawła o swoim nawróceniu. Oto jakie świadectwo dał Paweł wobec Żydów, którzy pojmali go w jerozolimskiej świątyni:

Prześladowałem tę drogę, głosując nawet za karą śmierci, wiążąc i wtrącając do więzienia mężczyzn i kobiety, co może poświadczyć zarówno arcykapłan, jak cała starszyzna. Od nich otrzymałem też listy do braci i udałem się do Damaszku z zamiarem uwięzienia tych, którzy tam byli, i przyprowadzenia do Jerozolimy dla wymierzenia kary. W drodze, gdy zbliżałem się do Damaszku, nagle około południa otoczyła mnie wielka jasność z nieba. Upadłem na ziemię i posłyszałem głos, który mówił do mnie: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?» «Kto jesteś, Panie?» odpowiedziałem. Rzekł do mnie: «Ja jestem Jezus Nazarejczyk, którego ty prześladujesz». Towarzysze zaś moi widzieli światło, ale głosu, który do mnie mówił, nie słyszeli. Powiedziałem więc: «Co mam czynić, Panie?» A Pan powiedział do mnie: «Wstań, idź do Damaszku, tam ci powiedzą wszystko, co masz czynić». Ponieważ zaniewidziałem od blasku owego światła, przyszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez moich towarzyszy. Niejaki Ananiasz, człowiek przestrzegający wiernie Prawa, o którym wszyscy tamtejsi Żydzi wydawali dobre świadectwo, przyszedł, przystąpił do mnie i powiedział: «Szawle, bracie, przejrzyj!» W tejże chwili spojrzałem na niego, on zaś powiedział: «Bóg naszych ojców wybrał cię, abyś poznał Jego wolę i ujrzał Sprawiedliwego i Jego własny głos usłyszał. Bo wobec wszystkich ludzi będziesz świadczył o tym, co widziałeś i słyszałeś. Dlaczego teraz zwlekasz? Ochrzcij się i obmyj z twoich grzechów, wzywając Jego imienia!» (Dz 22, 4-16).

Głównie ze względu na rezerwę, z jaką podchodzili do niego Apostołowie, oraz z powodu grożących mu prześladowań ze strony jego dawnych stronników, Paweł głosił Ewangelię wśród pogan i odbył cztery wielkie podróże misyjne, zakładając w Syrii, Małej Azji, Grecji, Macedonii, Italii nowe gminy chrześcijańskie. Po opuszczeniu gmin do wielu z nich pisał listy, stąd jest on również autorem aż trzynastu pism Nowego Testamentu.
Nawrócenie św. Pawła Apostoła było obchodzone już w VIII wieku. Dzień 25 stycznia, na który je wyznaczono, jest rocznicą przeniesienia ciała Apostoła Narodów do rzymskiego kościoła pw. Świętego Pawła za Murami. Do wieku XVI w wielu krajach było to święto obowiązujące.

Święto Nawrócenia św. Pawła uświadamia nam, że nawet najbardziej zatwardziały grzesznik czy wróg chrześcijaństwa może się nawrócić. Nikogo tutaj na ziemi nie możemy spisywać na straty. Ten dzień uczy nas, że każdy ma możliwość otrzymania łaski miłosierdzia. Musi tylko przemienić swoje życie, porzucić grzeszne postępowanie. Pan Bóg często ingeruje w historię swoich najzagorzalszych wrogów i prowadzi ich do przejęcia z gorliwością prawdziwej wiary. Święto to przypomina nam także, jak wielką siłę przed Panem ma modlitwa i ofiara (zwłaszcza ofiara życia, męczeństwo – tutaj w kontekście ukamienowania św. Szczepana, którego Szaweł był świadkiem) za grzeszników.

Święty Pawle, wielki nawrócony, wypraszaj łaskę nawrócenia dla największych grzeszników i prześladowców Kościoła. Niech ich nawrócenia będą świadectwem wielkiej mocy Bożej i Jego przedziwnego działania w świecie. Święty Pawle, Apostole Narodów, prosimy Cię również o siłę, gorliwość misyjną dla Kościoła powszechnego – aby z mocą, odwagą, zaangażowaniem a często z heroizmem niósł światło Ewangelii wszystkim narodom.