Ezdrasz, pisarz - 13 Lipiec
Ezdrasz to postać znana z kart Starego Testamentu. Pochodził z pokolenia Aarona. W Babilonii zajmował wysokie stanowisko w zarządzaniu gminą żydowską. W siódmym roku panowania króla Artarkserksesa nakazano mu dokonanie inspekcji Judei oraz zabezpieczenie ofiar, ustanowienie sędziów, pouczenie ludu o prawach Bożych i państwowych. W związku z tym wyruszył w otoczeniu naczelników rodów, których w ósmym rozdziale swojej księgi (znajdującej się w kanonie Starego Testamentu) dokładnie wyliczył. W pięć miesięcy później szczęśliwie dotarli do Jerozolimy. Ofiary powierzyli teraz komisji kapłanów, a dekret króla okazali zarządcom. Jak przekazuje opis zawarty w księdze Nehemiasza (Ne 8), nastąpiło potem uroczyste odczytanie Prawa, po nim zaś Święto Namiotów oraz obrzęd pojednania. Ze szczególną energią Ezdrasz wystąpił przeciw małżeństwom mieszanym, przy czym sprawa ta ciągnęła się długo i wymagała wielu zachodów. Czym zajmował się Ezdrasz później - nie wiemy. Nie mamy także informacji, gdzie i kiedy umarł. Żydowski historyk Józef Flawiusz utrzymywał, że Ezdrasz zmarł w Jerozolimie; tradycje talmudyczne wskazywały natomiast na Babilon.
Dyskusyjną pozostaje sprawa chronologii życia i głównego dzieła Ezdrasza. Za wysoce prawdopodobny uchodzi dziś 397 r. przed Chrystusem jako data misji Ezdrasza, przybywającego do Judei z Pięcioksięgiem w jego ówczesnym stanie. Ezdrasz pragnął uczynić z Pięcioksięgu jedyny kodeks prawny dla Żydów i Samarytan. W ten sposób odegrał doniosłą rolę w ukształtowaniu kanonu biblijnego.
O wiele bardziej skomplikowaną wydaje się analiza literacko-historyczna samej księgi, oznaczonej jego imieniem. Istnieją także apokryficzne Księgi Ezdrasza, oznaczane jako 3-6 Ezd (Esrae). Zajmują się nimi współcześni badacze literatury judaistycznej. W upowszechniających się wyobrażeniach Ezdrasz stawał się jakby drugim Mojżeszem, wielkim prawodawcą, na nowo scalającym społeczność wybranego ludu. Wszystko to oddziałało na kult chrześcijański. Ezdrasz znalazł się przeto w Martyrologium Rzymskim, gdzie razem z Joelem widnieje pod dniem 13 lipca.
Dyskusyjną pozostaje sprawa chronologii życia i głównego dzieła Ezdrasza. Za wysoce prawdopodobny uchodzi dziś 397 r. przed Chrystusem jako data misji Ezdrasza, przybywającego do Judei z Pięcioksięgiem w jego ówczesnym stanie. Ezdrasz pragnął uczynić z Pięcioksięgu jedyny kodeks prawny dla Żydów i Samarytan. W ten sposób odegrał doniosłą rolę w ukształtowaniu kanonu biblijnego.
O wiele bardziej skomplikowaną wydaje się analiza literacko-historyczna samej księgi, oznaczonej jego imieniem. Istnieją także apokryficzne Księgi Ezdrasza, oznaczane jako 3-6 Ezd (Esrae). Zajmują się nimi współcześni badacze literatury judaistycznej. W upowszechniających się wyobrażeniach Ezdrasz stawał się jakby drugim Mojżeszem, wielkim prawodawcą, na nowo scalającym społeczność wybranego ludu. Wszystko to oddziałało na kult chrześcijański. Ezdrasz znalazł się przeto w Martyrologium Rzymskim, gdzie razem z Joelem widnieje pod dniem 13 lipca.