Jan Lantona z Triory był synem ziemi włoskiej. Urodził się 15 marca 1760 roku. Kiedy miał 17 lat, wstąpił do obserwantów. Imię Jan, jakie otrzymał na chrzcie, zamienił na imię zakonne Franciszek Maria. Po odbyciu studiów filozoficznych i teologicznych otrzymał święcenia kapłańskie. Po kilku latach pięknej pracy na różnych placówkach poprosił przełożonych, by go wysłali na misje do Chin. W roku 1798 otrzymał zezwolenie i udał się do portugalskiej kolonii Makau, gdzie pozostał przez dwa i pół roku. Swoją dobrocią zdołał pozyskać dla Chrystusa sporo tamtejszych Chińczyków.

W centrum Chin trwało wówczas prześladowanie Kościoła. Misjonarze zostali wypędzeni lub wymordowani. Garstka pozostałych chrześcijan była zupełnie pozbawiona opieki duchowej i musiała się ze swoimi przekonaniami religijnymi ukrywać. Dowiedział się o nich o. Jan i postanowił do nich dotrzeć. Przedarł się potajemnie przez granicę i udał się do Kiang-si, gdzie było kilka tysięcy chrześcijan. Przyjęli go z radością. Pracował wśród nich w ukryciu osiem lat (1804-1812). Niestety, wydał go pewien katechista. Jan jednak zdołał szczęśliwie ujść z ręki przybyłych oprawców. W prowincji Hunan nadal w ukryciu prowadził swoją misyjną akcję. Po trzech latach został zdradzony i wydany władzom. Wtrącono go do więzienia i tam po długich i najbardziej wyszukanych mękach pozbawiono go życia przez uduszenie.

Poniósł śmierć dla Chrystusa dnia 7 lutego 1816 roku. Beatyfikował go papież Leon XIII w 1900 r., a sto lat później jego kanonizacji dokonał św. Jan Paweł II.