DIABEŁ przyznał podczas egzorcyzmów: Każde "ZDROWAŚ MARYJO" jest jak cios w moją głowę. Jeśli chrześcijanie wiedzieliby, jak POTĘŻNY jest RÓŻANIEC, byłby to mój koniec. - Miesięcznik "Egzorcysta" - 10.2013

OTO W SŁAWNYM EGZORCYŻMIE Lucyfer, to jest szatan we własnej osobie, w Imię Boże był zmuszony mówić o Różańcu: "Bóg dał Jej (Matce Bożej) moc wyrzucania nas i Ona czyni to bardzo skutecznie przez Różaniec. To jest bicz na nas, nasz upadek, nasza klęska... Różaniec zawsze nas zwycięża i jest źródłem niesłychanej łaski dla tych, którzy odmawiają go w całości. Z tego powodu my się mu sprzeciwiamy i zwalczamy ze wszystkich naszych sił, wszędzie, a zwłaszcza we wspólnotach, których siła złamałaby wszelki nasz opór. Wiele z nich wie, że nie ma zła, które mogłoby oprzeć się wspólnotowemu Różańcowi".

Należy odrzucić wszystkie formy wróżbiarstwa: odwoływanie się do Szatana lub demonów, przywoływanie zmarłych lub inne praktyki mające rzekomo odsłaniać przyszłość (Por. Pwt 18,10; Jr 29, 8). Korzystanie z horoskopów, astrologia, chiromancja, wyjaśnianie przepowiedni i wróżb, zjawiska jasnowidztwa, posługiwanie się medium są przejawami chęci panowania nad czasem, nad historią i wreszcie nad ludźmi, a jednocześnie pragnieniem zjednania sobie ukrytych mocy. Praktyki te są sprzeczne ze czcią i szacunkiem – połączonym z miłującą bojaźnią – które należą się jedynie Bogu.

SYMBOLE OKULTYSTYCZNE – ZWRÓĆ UWAGĘ JAKIE ZNAKI I SYMBOLE NOSISZ!

Lista zagrożeń duchowych

Lista zagrożeń duchowych, które skutkować mogą dręczeniem demonicznym, nie jest pełna i zawiera praktyki współcześnie najbardziej rozpowszechnione. Lista zagrożeń powstała w oparciu o wiedzę Kościoła (Rytuał rzymski), książki księży egzorcystów oraz świadectwa osób uwolnionych od działania złego ducha.

1. Bałwochwalstwo (idolatria) – grzech przeciw pierwszemu przykazaniu; oddawanie boskiej czci pogańskim bóstwom, aniołom, demonom, ludziom, bożkom i przedmiotom martwym; a także wyrzeczenie się Boga.

a) aktywne:

– Sekty satanistyczne, kult upadłego anioła, zawarcie paktu z diabłem w myślach albo na piśmie (cyrograf), odbywanie rytuałów satanicznych (w tym czarna msza, gwałty, zabójstwa, okaleczanie i tortury).

– Satanizm “intelektualny” jako bunt przeciw Bogu i moralności, uznający demona za ciemną stronę osobowości człowieka, a nie jako realną postać, afirmacja zła.

– Czczenie starożytnych, pogańskich bóstw (Gaja, Thor, Pan, Set, Krisna i in.) w sektach

lub samodzielnie.

Michał, Rafał, Gabriel

Przypatrzmy się trzem często nadawanym w Polsce imionom: Michał, Rafał i Gabriel (zwłaszcza pierwsze dwa są bardzo popularne). Wywodzą się od jedynych w Biblii aniołów, których znamy z imienia. Są to postaci, które pełnią ważną rolę w historii zbawienia, w związku z czym Biblia, a potem tradycja chrześcijańska nadały im rangę wodzów anielskich, archaniołów. Wszystkie trzy imiona zawierają w oryginale hebrajskim cząstkę el „Bóg”: Michael; Rafael; Gabriel. Są to więc imiona teoforyczne. Bóg jest podmiotem ich imienia, Bóg jest centrum ich życia.

Michał

Imię Michał (Michael) jest dosyć popularne w Biblii. Najważniejszą postacią, która je nosi jest oczywiście archanioł Michał – opiekun narodu wybranego (Dn 12,1), anielski dowódca (Dn 10,13.21) i książę wojska niebieskiego (Ap 12,7), który toczył rozprawę z samym szatanem (Judy 1,9), aż wreszcie strącił go z niebios (Ap 12,9). W historii Kościoła i historii każdego z nas archanioł Michał to bardzo ważny gracz i pomocnik nie do przecenienia. Jest też wiele innych postaci biblijnych o tym niezwykłym imieniu, np. ojciec aszeryckiego szpiega (Lb 13,13); kapitan z pokolenia Manassesa (1 Krn 12,21); ojciec Omriego, przywódcy pokolenia Issachara za czasów Dawida (1 Krn 27,18) czy syn króla Jozafata (2 Krn 21,2).

Stopnie dręczeń diabelskich

Można rozróżnić kilka rodzajów i pośrednich stopni ingerencji demonicznych, od kuszenia po opętanie. Jak je rozróżnić?

Działanie zwyczajne to zgodnie z Rytuałem rzymskim:

1. Kuszenie do złego – zły duch usiłuje oddalić człowieka od Boga poprzez sprowadzenie człowieka na drogę grzechu. Dzieje się to poprzez kuszenie. Takiemu działaniu poddani są wszyscy ludzie, także Jezus cierpiał pokusy diabelskie. Stąd wynika konieczność czuwania, modlitwy i unikania okazji do grzechu, a także podjęcia walki duchowej.

Egzorcyzm

„Jest to ryt, w którym człowiek odwołując się do autorytetu Jezusa Chrystusa zwraca się wprost do złego ducha i nakazuje mu odstąpienie, zaprzestanie działań lub czegoś innego i odsyła go do piekła. Ważne jest, że to się dzieje w jedności z Jezusem Chrystusem, z odwołaniem się do autorytetu Jezusa Chrystusa. Zasadniczo chodzi o odstąpienie od człowieka. Jest forma egzorcyzmu zarezerwowana dla kapłana-egzorcysty. Są też takie formuły egzorcyzmu, które prywatnie mogą wypowiadać kapłani nie będący egzorcystami. Jest też forma modlitwy błagalnej, w której zwracam się do Boga i proszę Go: „Panie Boże odsuń ode mnie…”, albo „Odsuń od tego człowieka…” jakieś nękanie złego ducha, uwolnij go od obecności złego ducha. Taka prośba jest możliwa do podjęcia przez wszystkich, przez każdego człowieka.”

Egzorcyzmy i świeccy

„Każdy chrześcijanin na mocy chrztu świętego może i powinien bronić siebie i bliźnich przed złymi duchami. Powinien to czynić roztropnie, będąc w stanie łaski, prosząc o obronę przed ich zemstą. Nie powinien przy tym używać tych formuł, jakie Kościół zaleca wyłącznie kapłanom. Rytuał podaje odpowiednie modlitwy dla świeckich. Reklamujący się świeccy egzorcyści, traktujący egzorcyzm magicznie i biorący za to pieniądze, nie mają od Kościoła upoważnienia i władzy nad demonami. Ich usługi są nadużyciem i zwykle oszustwem obliczonym na łatwy zysk.”

Stolica Apostolska przestrzega dziewczyny przed często popełnianym błędem: wychodząc za muzułmanina, chrześcijanka naraża się na cały szereg problemów, rozczarowań i cierpień, często uniemożliwiających normalne funkcjonowanie i wychowywanie dzieci.

„Chodzi o odróżnienie w doktrynie i praktykach religijnych oraz w prawach moralnych islamu tego, co jest możliwe do podzielania, od tego, co nie jest możliwe. [...] W przypadku żądania małżeństwa katoliczki z muzułmaninem, [...] także w wyniku gorzkich doświadczeń, należy przeprowadzić szczególnie dokładne i pogłębione przygotowanie, podczas którego narzeczeni zostaną doprowadzeni do poznania i świadomego »przyjęcia« głębokich różnic kulturowych i religijnych” (Erga migrantes caritas Christi, 67).

Co ma wspólnego światło z ciemnością?

Katoliczki rozważające możliwość wyjścia za mąż za muzułmanina – rzadko zdarza się sytuacja odwrotna – powinny wziąć pod uwagę zamieszczone poniżej wskazówki, które spisał ks. Zakarijja Butros, duszpasterz Kościoła koptyjskiego w Egipcie, doświadczony w pracy duszpasterskiej i ewangelizacyjnej (publikowaliśmy jego świadectwo w „Miłujcie się!”, nr 1-2015, s. 18-20).