Chłopaki z gorących miejsc pod Kijowem przysłali:
Drodzy przyjaciele, bracia i siostry z różnych części naszego świata.
Zwracamy się do Was w tym mrocznym dla nas wszystkich czasie, kiedy czarne chmury z eksplozji zasłaniają słońce nad naszą stolicą.
Dziś wieczorem elitarne siły specjalne Federacji Rosyjskiej wraz z oddziałami czeczeńskimi zaatakują jedno z najstarszych i najpiękniejszych miast świata, duchową stolicę Europy Wschodniej – miasto Kijów.
W Kijowie toczą się już walki uliczne, a stolicy bronili wszyscy, którzy mogą trzymać broń, nawet emeryci, studenci i uczniowie.
Nadchodząca noc i jutro są krytyczne, stawką jest wszystko, w co cały cywilizowany świat uwierzył i zbudował do tej pory. Ze łzami w oczach prosimy Cię, bez względu na strefę czasową, w której się znajdujesz, abyś spędził cały ten czas na poście i modlitwie do Boga. Módlcie się do Pana, aby chronił nas przed szalonymi hordami, które chcą drwić z wiary i prawdy Bożej.
Prosimy o przesłanie tej wiadomości do wszystkich swoich przyjaciół, rodziny i przyjaciół w Europie, Azji, Ameryce i na całym świecie!
Modlitwa jest silniejsza niż najsilniejszy wróg???!
Z miłością i nadzieją w Panu.
Wasi bracia i siostry z Ukrainy??.

Czy księża płaczą? Tak, płaczą.
I dlaczego ksiądz płacze?
- Księża płaczą z wielu powodów...
Czyż księża nie są ludźmi Boga? Dlaczego mieliby płakać?
- Tak, księża to ludzie Boga, to prawda, ale to nie superbohaterowie, ani nie kamienie.
Oni też są ludźmi.
Ale dlaczego ksiądz płacze?
- Księża też przeżywają samotność. Otaczają ich ludzie, ale są sami i bywa, że nikt ich nie rozumie.

Ludzie są na różnych etapach życia duchowego. Czasem, najzwyczajniej w świecie, nie chce się człowiekowi modlić i nie zawsze przyczyną musi być akurat lenistwo.  Konia z rzędem temu, kto nigdy tego nie przechodził. ? Jeśli więc teraz zmagasz się z taką posuchą, to może na dobranoc pomocne Ci będą słowa pewnego człowieka znużonego modlitwą:
Panie, właściwie powiedziałem, że nie chcę się modlić dziś wieczór.
Za bardzo się boję: wolę nie ryzykować, że usłyszę Twój głos.
Trzeba by się raz jeszcze postarać, ciągle się starać. A ja nie chcę dziś wieczór.
Nie dziś wieczór, naprawdę.
Ten długi szereg dni, kiedy nie dzieje się nic nowego i które mnie tak nużą... Te wszystkie dni, które mijają, a ja nie wiem, czy zrobiłem jakieś postępy, czy jestem choć trochę lepszy.
Jest ciemno, niedługo będzie nowy dzień. Kiedy się obudzę — jeśli uda mi się zasnąć — wiem, że będę taki sam. Ani lepszy, ani gorszy, stojący u progu takiego samego dnia, który trzeba przeżyć, takich samych okazji do czynienia dobra, których nie wykorzystam, jak zwykle.

„Kiedy wreszcie skończy się ta pandemia? Mam dość siedzenia w domu, noszenia maseczek… Jestem zła, smutna i zestresowana” – ostatnio napisała do mnie koleżanka na Messengerze. Jak możemy poradzić sobie w obecnej sytuacji ze stresem, który jeszcze bardziej daje nam się teraz we znaki?

Jezu, Ty się tym zajmij
Mieliśmy tyle planów, niektórzy z nas zamierzali po zimie „ruszyć” z miejsca, a niespodziewanie zatrzymała nas epidemia. Co więcej, wiele osób z dnia na dzień straciło swoje źródła utrzymania lub ich płace znacznie zmniejszyły się. Do tego dochodzą nowe problemy, inny plan dnia i niepokój o przyszłość – o maturę, studia, pracę, relacje. I jak tu nie stresować się, gdy wokół tyle niepewności? Oczywiście, że jesteśmy ludźmi i emocje są w naszej naturze. Jednak warto w takiej sytuacji przypomnieć sobie o słowach św. Augustyna: „Pracuj tak, jakby wszystko zależało od ciebie, ale ufaj tak, jakby wszystko zależało od Boga”. Jezu, Ty się tym zajmij…

Sakrament spowiedzi jest już wystarczająco trudny, by go sobie jeszcze bardziej komplikować!
Wyznanie własnych grzechów księdzu może być dużym wyzwaniem. To zupełnie zrozumiałe, że przy tej okazji odczuwasz swoisty lęk, szczególnie jeśli nie spowiadałeś się przez dłuższy czas.

Drobiazgowe szczegóły są zbędne
Warto wziąć pod uwagę, że źródłem naszego strachu może być tak naprawdę mylne przekonanie, iż księdzu należy opowiedzieć o każdym grzechu ze wszystkimi możliwymi szczegółami. A właśnie lepiej tego nie robić.

W większości przypadków wcale nie musimy podawać długich wyjaśnień. Jak sugeruje jeden z księży, grzechy powinniśmy ujmować w najprostszy możliwy sposób. Dodaje on, że niektórzy ludzie czują się wręcz w obowiązku podawania szczegółów dotyczących swoich konkretnych grzechów. Choć nie widzi w tym nic złego, zaznacza, iż nie to jest sednem spowiedzi.